در ایران سیاستها و برنامههای جمعیتی بیشتر بر پویایی رشد و تعداد جمعیت متمرکز بوده و هست و کمتر به ساختارهای سنی جمعیت، تغییرات و پیامدهای آن توجه شده است. این در حالی است که با توجه به کامل شدن فرایند گذار جمعیتی، گذارهای ساختار سنی (ASTs) اکنون مهمترین مسئله جمعیت و توسعه کشور محسوب میشوند. بر این اساس، مقاله پیش رو با استفاده از دادههای ثبتی و سرشماری و همچنین برآوردهای جمعیتی به واکاوی گذار ساختارسنی جمعیت در کشور و همچنین طرح مباحثسیاستی پیرامون نحوه مدیریت و مهندسی اقتصادی-اجتماعی «فرصت طلایی پنجره جمعیتی» میپردازد.