در این مقاله نگارنده سعی دارد ضمن پرهیز از ورود به حوزه تخصصی رسانه و علوم اجتماعی، صرفا با مروری بر ابتدایی‌‌ترین ضرورت‌‌های رسانه‌‌ای، مهم‌‌ترین ضعف‌‌های رسانه ملی کشور در آموزش مهارت مواجهه با سوانح طبیعی به عنوان یک نیاز ملی در کشوری که مستعد بروز انواع سوانح طبیعی زیان‌‌بار است را برشمارد.

در بازی برگشت دو تیم پدیده و استقلال در ورزشگاه امام رضا (ع) تماشاچیان نام عادل فردوسی پور را صدا می‌زدند. این بازی بطور زنده از شبکه سه تلویزیون پخش می‌شد. پس از سه چهار بار شنیده شدن نام وی، صدای جمعیت گرفته شد تا مبادا نام کسی که مغضوب مدیریت، اما محبوب و برگزیده مخاطبان و جشنواره سیماست، از تلویزیون شنیده شود! چرا شبکه سه حتی از پخش و شنیده شدن نام عادل فردوسی پور از تلویزیون نگران است؟ چه منطقی این حق را به تلویزیون می‌دهد که صدای محیطی ورزشگاه را بدون یک توجیه منطقی حذف کند؟ گرفتن صدای محیطی ورزشگاه در زمان درگیری‌ها که احتمال فحاشی و شنیده شدن حرف‌های رکیک وجود دارد، قابل توجیه است اما در این مورد چه معیاری وجود دارد؟ اساسا معنای فریاد زدن نام یک «مجری تلویزیون» در ورزشگاه چیست؟

علی‌رغم تغییر دیدگاه سیاست‌گذاران و متولیان فرهنگی، هنوز هم ضرورت پرداختن به بازی‌های رایانه‌ای برای برخی از مسئولین و عامه جامعه مشخص نشده است و به بازی صرفا به عنوان یک سرگرمی نگاه می‌کنند، حال‌آنکه در ﺟﻬﺎن اﻣﺮوز ﺑﻪ ﻋﻨﻮان بخشی از «ﺻﻨﻌﺖ ﺳﺮﮔﺮمی» ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﯽ‌آﯾﻨﺪ.

قانون خط‌مشی و اصول حاکم بر برنامه‌های صداوسیما پس از بازنگری قانون اساسی با سه چالش ایستایی و ناپویایی، اجرایی‌سازی و نظارت مواجه بوده است. مقاله حاضر به بررسی این چالش‌ها و پیشنهاد چند راه‌حل می‌پردازد.

مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در سال 1395 کتاب مهمی با عنوان «عمده‌ترین مسائل کشور: اولویت‌ها و راهبردهای مجلس شورای اسلامی در دوره دهم» منتشر کرد که به تدریج خلاصه‌ی هر یک از بخش‌های موضوعی آن در شبکه مطالعات سیاست‌گذاری عمومی منتشر می‌شود.

چون دولت تحت شمول مفهوم بخش خصوصی نیست، لذا نمی‎تواند مشمول محدودیت‎هایی باشد که در قانون برای تأسیس یک شبکه مستقل تلویزیونی خصوصی در نظر گرفته شده است.