هفته اول تیرماه کلیات طرح « افزایش نرخ باروری و پیشگیری از کاهش رشد جمعیت کشور» پس از اظهار نظر موافقان و مخالفان، به تصویب نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی رسید.
انتقادات و ملاحظات آشکار و عمده‌ای در خصوص این طرح وجود دارد که طی روزهای اخیر به‌کرات از سوی کارشناسان مطرح شده است. با اینحال آنچه که برای متن حاضر اهمیت دارد منطق تدوین و تصویب قوانین اینچنینی در نظام سیاستگذاری کشور است؛
نحوه طرح مسئله، تدوین و نگارش این طرح، مذاکرات شکل‌گرفته و در نهایت تصویب آن، فرآیندی نهادمند و امری آشنا برای کسانی است که امور مجلس را پیگیری می‌کنند، و مهم‌تر از همه به مثابة سمپتوم و نشانه‌ای معنادار، دارای ظرفیت مناسبی برای فهم و گریز به عقلانیت ناکارآمد در نظام قانونگذاری موجود است. اشاره به موضوع این طرح، صرفاً بهانه‌ای برای پرداختن به این امر است که در درون چه وضعیتی چنین طرحی تدوین و تصویب می‌گردد.