سینما علاوه بر جنبه هنری، دارای جنبه صنعتی نیز هست. به همین علت گاهی آن را هنر-صنعت سینما و یا صنعت سینما می‌نامند. اطلاق عنوان «صنعت» برای سینما نیز تنها بدین معنا نیست که در این هنر، از تکنولوژی‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری خاصی به‌منظور تولید یک فیلم یا سریال بهره‌گرفته می‌شود، بلکه واجد این معنا نیز هست که این صنعت همچون دیگر صنایع دارای سرمایه عظیمی است که سالانه در آن در حال گردش است. سیر تکاملی صنعت سینما از بدو تولد تاکنون، در هیچ مقطعی از زمان، در کنار همه نوآوری‌های علمی و هنری، بدون پشتوانه‌ها و عوامل متعدد اقتصادی، امکان‌پذیر نبوده است؛ اما بیش از هر عامل دیگر، این تماشاگر است که در برگشت سرمایه به صنعت سینما می‌تواند اثربخش باشد؛ بنابراین، با کاهش تعداد تماشاگران سینما، سرمایه‌ی لازم به تولیدکنندگان سینما برنمی‌گردد و آشفتگی منابع مالی و انسانی، صنعت سینما را با بحران مواجه می‌کند. سینما به مردم و مشتریان خود نیاز فوری دارد زیرا تولید فیلم بسیار گران تمام می‌شود. نگاهی به سینمای ایران در سال‌های اخیر نشان می‌دهد، درحالی‌که کشور ما جایگاه قابل‌توجهی چه به لحاظ کیفی (مشارکت در جشنواره‌های معتبر) و چه به لحاظ کمی (حجم تولیدات سالانه نسبت به سایر کشورها) در تولیدات سینمایی دنیا دارد که اولاً، درفروش سالانه‌ی داخلی و جذب تماشاگر به سالن‌های سینما ناموفق است و ثانیاً، صنعت سینمای ایران از بحران اقتصادی رنج می‌برد.